Flessen

"Mag ik er aankomen?" vraagt Hieke.

Haar moeder zet spulletjes klaar voor de nieuwe baby die in haar buik woont. Maar ze zet de spulletjes in de kast van Hieke.

Dus mag ze er aankomen, vindt Hieke.

Het zijn hele mooie spulletjes. Truitjes met beestjes er op en kleine sokjes die Hieke prima voor haar poppen kan gebruiken.
En dan die prachtige flessen. Ze zijn van heel dik glas, waar je de zon in kan zien glinsteren. En er zitten heel mooie rode streepjes en letters op.

Maar Hieke mag nergens aankomen.

"En zeker niet aan die flessen," zegt haar moeder streng, "anders word ik heel boos hoor."

"Wat in mijn kast staat, daar mag ik aankomen," zegt Hieke kwaad terug. Ze vindt het helemaal niet eerlijk.

Hieke's moeder legt uit dat het kleine baby'tje straks hier komt slapen. Daarom zet ze nu vast de spullen klaar.

"Mag dat baby'tje er soms wèl aankomen?" vraagt Hieke.

Ze gaat maar naar de keuken. Wanneer ze niet eens in haar eigen kast mag komen, dan moet ze maar met de spullen in de keukenkast gaan spelen.

Hieke zit op de grond en kookt eten in de pannen van haar moeder. Het wordt heerlijk. Hmmmm...je kan het al ruiken. Nog even goed roeren. Nog wat blokjes erbij, want dat zijn de aardappelen.

Nu moet er iemand komen eten natuurlijk.

"Kom je op visite?" roept Hieke naar haar moeder.

"Natuurlijk," zegt ze, "zijn we dan weer vrienden?"

"Dat weet ik niet," zegt Hieke.

"Een kus dan?" vraagt haar moeder.

"Nee!" roept Hieke. "Geen kus. Neusje neusje."

"Goed," zegt haar moeder. En ze doen neusje neusje.

"Ga maar zitten," zegt Hieke dan. "Jij bent visite. Maar je mag niet aan de pannen komen. Anders word ik heel boos hoor."

Hieke geeft haar moeder wat blokjes op een bordje.

Gelukkig vindt zij ook dat het aardappelen zijn.